Neobično selo Turtuk koje ne pripada nijednoj državi!

automobilizam.com na prodaju domen

Do sela Turtuka je jako teško doći, to je malo mesto koje se nalazi se na samom kraju doline Ladakh Nubra, na krajnjem severu Indije. Okružuje ga reka Shyok i visoki vrhovi planinskog lanca Karakorum….

Sa svih strana su strme stene i postoji samo jedan put koja vodi u i iz sela. Vijugava staza koja prelazi preko visokih useka do mesta Leh.

No, možda zanimljivije od fascinantnog pejzaža je istorija sela – jedinog sela na svetu koje je izgubilo svoju državu.Odnosno selo koje ne pripada ni jednoj državi na svetu!

Dok u ostatku doline Ladakh žive budisti iz Tibeta, koji nastanjuju Ladakhi, Turtuk je selo naseljeno stanovnicima koji pripadaju Baltisu – etničkoj grupi tibetanskih korena koji uglavnom žive u Pakistanu u regiji Skardu.

Meštani Turtuka su noorbakshia muslimani, sufijska islamska sekta koji govore tibetanskim balti jezikom i imaju mnogo više veza sa sunarodnicima u Baltistanu, koji se nalazi unutar Pakistana, tek šest kilometara niz put.

Turtuk je nekada davno bio deo Pakistana sve do 1971. kad ga je indijska vojska okupirala tokom graničnog rata duž Linije razgraničenja, sporne linije koja prolazi kroz neke od najviših i najsurovijih planinskih pejzaža na kugli zemaljskoj.

Indija nikad nije vratila selo zbog zabrinutosti za sigurnost granice. Stanovnici koji su tog dana 1971. godine bili u posetu prijateljima ili bili s te strane granice, više nikad nisu mogli da se vrate kućama, a Indija je godinama zapečatila to područje i održavala strogu kontrolu nad regijom.

Međutim, pogranično područje je u protekloj deceniji bilo mirnije.

Konačno 2010. Turtuk je otvoren za turiste što je omogućilo strancima da vide jedinstveno selo i način života. Stanovnici Balti najviše za gradnju kuća koriste stene Karakoruma koje ih okružuju. Kamen im služi i za popločavanje ulica, ali i izgradnju kanala za navodnjavanje, kako bi zalivali svoje useve, piše britanski BBC.

Turtuk se nalazi na nižoj nadmorskoj visini od ostalih mesta u dolini i smestio se na samo 2.900 metara nadmorske visine. Tu leta mogu biti izrazito vruća, a seljani su iskoristili stene kako bi izgradili skladišta od prirodnog kamena koji koriste za čuvanje mesa, maslaca i drugih kvarljivih namirnica tokom leta.

Duh Indije se u selu uopšte ne oseća

Poznati i kao „nangchung“ u Baltiju, što znači ‘hladna kuća’, ovi kameni bunkeri dizajnirani su tako da imaju praznine koje omogućuju prolazak hladnog vazduha koji održava hranu hladnijom od spoljašnje temperature.

Uprkos činjenici da su Indija i Pakistan još uvek u sukobu oko Kašmira, u Turtuku se život odvija mirno. Seljani su dobili indijske lične karte nakon preuzimanja 1971. godine, a nedavni napori za modernizacijom doline Nubre, od boljih puteva, zdravstvenih usluga i prevoza, kao i nedavni procvat turističkih ruta, znače da dolaze bolja vremena za Turtuk.

Međutim, ovde se ne oseća previše duh Indije. Voćnjaci marelice, džamije Noorbakshia, kameni domovi i kanali za navodnjavanje – kao i tradicionalna baltska jela poput kisera – heljdinog hleba obloženog mesom jaka ili poslužena s muškatnim oraščićem, marelicom, orasima i balay – supa s velikim rezancima od heljde – to čuva selo vernim svojim blatskim korenima.

Selo je posebno simpatično u jesen, kada redovi stabala topole menjaju boju i pružaju svetli kontrast kamenu koji je glavno obeležje pejzaža. Iako i u drugim delovima Ladakhe koriste kamen za gradnju kuća, one nigde drugde nisu tako čvrste i postojane kao ovde u Turtuku, bez obzira što je to područje zemljotresa i klizišta.

To je mesto gde stanovnici nisu samo naučili da žive u skladu sa svojim škrtim okruženjem, nego su u tome i uspeli.

Stanovnici ostaju verni svojoj kulturi i korenima uprkos tome što su „izgubili“ domovinu. Okrenuti su budućnosti i turistima iz celog sveta koji ih svakodnevno obilaze.